من، سعدی

ده سال و اندی پیش رفته بودم پیش یک مشاور. که خانم بود. حین صحبت ها به عشق اشاره شد و اون گفت در اغلب موارد عشق به جنس مخالف همان میل جنسی است. واقعآ جاخوردم. و از اون موقع به بعد تا مدت ها رو این نظریه فکر میکردم. میدونستم که نیست. کم کم با گذشت زمان و توجه به افکار و احساساتم فهمیدم که گاهی اوقات میل جنسی میتونه با احساس عاشقی ترکیب بشه بطوریکه حتی خود فرد زیاد متوجه نشه. اما اغلب اوقات اینطور نیست، خصوصا در کشور ما که روابط جنسی دختر پسرها وجود نداره. اگر توجه کرده باشید گاهی حتی عشق مادر فرزندی هم با عوامل دیگری ترکیب میشه. مثل تاثیر شخصیت کودک، هوش و استعداد کودک، اینکه مثلآ فرزند آخر باشه. و حتی مادرها هم خیلی وقتا عشقشون به چیزای دیگه آلوده میشه.

بخشی از مغز که مربوط به میل جنسی است، کار عشق و عاشقی رو هم انجام میده. اما این دو یکی نیستند. به طرق مختلفی میشه ثابت کرد. شاید اینکه یکجا هستند به خاطر این باشه که هر دو مربوط به گرایش به جنس مخالف هستند. یک مثال. من خودم سال 83 که ضربه مغزی شدم تقریبآ تا یک سال میل جنسی نداشتم و افکارم، خصوصا چند ماه اول شبیه کودکان بود. منظور بچه های پنج شش ساله ست. اما جالبه بدونید چند هفته بعد از بیرون اومدن از کما عاشق شدم. اونم عاشق کی! عاشق یکی از خواهرام! مغزم و خیلی از افکارم در وضعیت عادی نبود.

الان حافظم خوب کار نمیکنه اما سعی میکنم در آینده این پست رو بروز کنم تا چیزایی بیشتری که قبلنا بهش رسیده بودم رو باهاتون درمیون بزارم.

یک ترانه قشنگ از کوروس خونده شده که بخشی از محتواش مربوط به همین پسته.

دریافت.